İncelikler yüzünden…Bütün bu küsmeler, kabuğuna çekilmeler, zamansız yalnızlıklar bu yüzden…Hıza meydan okuduğunuz, düzene karşı çıktığınız, hayallerinizin peşinden koştuğunuz için…Bir derin nefes, bir yudum su, bir avuç toprağı önemsediğiniz için…
Neden başkalarının hayatına bunca değer verdiniz? Onların incinmesi sizi niçin bu denli yaraladı? Kim öğretti ağlamayı, gözyaşlarınıza niye söz geçiremediniz? Boşuna değil kendinizi 'dışarıda' hissetmeniz. Diğerleri gibi olmadığınız sürece dışlanacağınızı hiç mi tahmin edemediniz? 'Her şeye ve herkese rağmen' doğru bildiğiniz yolda yürümenin nelere mal olacağını kimse söylemedi mi size?
Onlar manadan, hakikatten, doğadan ve doğaldan uzak, kendine, dünyaya, evrene yabancı, durmadan dinlenmeden, bakmadan ve görmeden, sevmeden ve sevilmeden, yalın değil basitçe, satıhta yaşayıp giderken…Siz yağmurlusunuz yine, incelikler yüzünden…Kalmakla gitmek arasında bir yerde…Yol uzun ve ince ama yine de, her şeye rağmen yürümeye devam…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder