bazen bir kurdeladır insanı mutlu kılan bazen de...
akşam iş çıkışı pencereden etrafı izlerken bir üniversiteli kıs gördüm sevinçle sevgilisine dooru koşan, banketlerden hoplayıp zıplayarak geçen ve sevgilisine sımsıkı sarılan. o kadar hoş bir tabloydu ki etkiledi beni. puslu soğuk bi havada, kentin ışıklarına inat sadece dolunayı hissettim yukarıda parlayan... sanırım bikaç günlük tatil boyunca göremediği sevgiliye kavuşma sevinciydi yaşadığı, özlemek böyle bişeydi dimi ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder