Zamanın durduğu bir yerde uyandığında;
Yüreğinde serin, berrak bir duygu seli.
Mehtap doğmadan karanlığın sularına,
İçinde yanan özlemlerin sıcak ateşi...
Hasret kapılarından geç, duygu denizinde yıkan,
Gece sarsın bedenini, soğuk gölgelerde kurulan...
Yıldızları izle, hüznün kayığına bindiğinde,
En sevdiğin şarkıyı mırıldanan rüzgarı dinle.
Saçların uçuşarak gel masal kitaplarından,
Dudaklarında, bıraktığım günkü tebessüm.
Ve o tebessümde, çarpan kalbinin ritmi!
Çırılçıplak gel kollarıma mavi peri...
Ne korku, ne yalan, ne gri,
Ne de ölümün koyu kara rengi!
Yer mavi gök mavi...
Çocukluğumdaki bir hayal gecesinde gel,
Çok uzun yıllar sonra, yıllar öncesinden...
Seni bana boya, beni sana!
Bir çocuğun elinden, onun yüreğinden
Ki silinmesin hiç şiirlerin melodisi,
Zamanın akmadığı, gecenin bitmediği,
Gökyüzünün denize birleştiği yerde!
Sen mavi ben mavi...
Abacan Aşkısev Şenkal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder