arınma...

Müzik dinleyerek başlıyor arınma; seçilen müzik arınılmak istenen ruh halinin üzerine gidecek şekilde oluyor, "çivi çiviyi söker sendromu .."

Temposu arınılmak istenen hızı belirliyor, kendi kendine konuşmak serbest bu gibi durumlarda, söylenmek ve ya kendi kendine tribal ifadeler kullanmak. Kendine acır gibi hissederken, "haketmedim ben bunu egosu" ile kurtulabilmek. Herşey zihinde bir sıraya giriyor, gözler sabitleniyor, dalgın gözüken bu komplike bakışların yanına kalp yaklaşamıyor henüz,duygular arınmaya engel oluyor çünkü.

Her parça değiştiğinde "rahatsızlık veren" den birkaç adım öteye koşabilmiş oluyorsun. Tam gözlerin dolacak diye korkarken gururun, yeni bir parça zihnine sızıyor, damlalar da içine..

"Önemsizlik" var ortada alenen, "fazla gelen"den arınma eğilimi bu, kendi içinde tek başına kalana kadar sürdürmek demek .Sonuca yaklaşırken ,kalbin devreye girmeye çalışır,istemezsin , "olmaz,şimdi asla olmaz" dersin , elinle sıkar kalbini atmasına izin vermezsin. Başka şeyleri kontrol edemedin madem kalbine hükmedersin! Bir başka kalp yaklaşır bilmez durumunu, davranır. Öğrenir yine de yaklaşır, alınırsın , saklanırsın kalbini cebine koyup avuçlarını açarsın kibarca , korunaklı bir durum yaratırsın. O; bu gülümsemeleri görür ve ayak uydurur, büyük bir derdi yoktur ,sadece inanç öpücükleri verir sana.

Arınma eylemi durur, bir huzur hissedersin, zihnin karmaşası yerini kısa "süreli " olarak "sade" duygulara bırakır.Süre dolar dolmaz beklersin ki gitsin diğer kalp! O'na sormak istemezsin ne durumda olduğunu, senin işin vardır bitirmen gereken. Gider... bilir.. anlar.. sadedir o, göründüğü gibi karışık değildir, tek gerçeği sevgidir hala inandığı savunduğu, tekbaşına kalacağını bilse bile satmadığı sevgisidir. Avuçlarında özenle saklar, saklar ki yalnızken sıcak tutsun.

Gerçeklikten -sevgiden -saygıdan - sadakatten hiç şüphesi yoktur ama ya hayat? Paylaşım? Eğer gelecekse yıpratmasın tek derdi odur.

Başlangıcı ve sonu tarihsiz olan kısım; en tatlı ,en belirsiz , en sade ve en gerçek kısımdır...

Arınan kişi, parçalar bittiğinde arınmıştır. Zaman ona aittir ,istediği gibi yalnızlığına sahiptir zihninde artık. Diğeri de hayatına devam etmektedir. Ve bilir ki "isteyen" "arınan" "özleyen" "seven" ve "GELEN" gerçektir...

Gizem Tekebaş